A czy Ryszard Macura był dobrym czy złym burmistrzem?
NIE NIE NIE! Błagam, nie odpowiadaj na powyższe pytanie!
Próbuję tu prowadzić cywilizowany, apolityczny blog o cieszyńskich bajkach!
Bo pomyśl: jeśli nie możemy się zgodzić co do włodarzy miasta sprzed kilku lat, to co tutaj mówić o księżnej sprzed paru wieków?
Tym bardziej że nie mamy pewności, o którą cieszyńską księżną chodzi:
Większość obstawia Katarzynę Sydonię (ok. 1550 – 1594), ale niektórzy widzą w niej ostatnią z Piastów na cieszyńskim tronie – Elżbietę Lukrecję (1599 – 1653).
Według jednych opowieści, Czarna Księżna była opiekunką prostego ludu. Potrafiła na przykład sowicie wynagrodzić szkody, które na chłopskim polu wyrządził dzik z książęcego lasu.
Po jej śmierci cieszyniocy płakali długo.
Ale według innych opowieści, księżna za hobby miała dręczenie niewinnych. Na śmierć. W tym członków własnej rodziny. Była tak kłótliwa, że codziennie inny ochotnik z jej świty szedł się z nią spierać, żeby reszta miała spokój.
A po śmierci okrutniczki ziemia nie chciała przyjąć trumny z jej ciałem. Duch księżnej nie zaznał spokoju i straszy teraz na cieszyńskim zamku.
Która wersja jest prawdziwa?
Może Czarna Księżna była zła, ale miała dobrych speców od public relations?
Może była dobra, ale zawistnicy i tak ją oczerniali?
A może było to wszystko bardziej skomplikowane.
Jak to w życiu i w polityce.
